Հավատքը հրաշքներ է ծնում

Քրիստոնեական աշխարհի ամենից հիշարժան սրբերից է սբ Աբրահամը, որը ծառայել է ղպտի ուղղափառ եկեղեցում: Նրա կյանքում իրագործվել են բազմաթիվ հրաշքներ: Նա ծնվել է 1829-ին, նրա ծնողները բարեպաշտ քրիստոնյաներ են եղել: Սբ Աբրահամի կյանքը լեցուն է եղել հրաշքներով, մինչ իր երկրային կյանքի ավարտը` 1914-ը: Եղել է Ղպտի ուղղափառ եկեղեցու եպիսկոպոսներից: Ներկայացնենք որոշ պատմություններ նրա կյանքից, թե Երկնային նախախնամությունն ինչպես է առաջնորդել նրան, և ինչպիսի հրաշքներ են տեղի ունեցել:
1896-ին Եգիպտոսում խոլերայի համաճարակ է բռնկում, և մեծ թվով մարդիկ մահանում են:

Մի երեկո քաղաքի բնակիչները գնում են սբ Աբրահամի մոտ և տեղեկացնում, որ բնակչությունը սարսափի մեջ է, բազմաթիվ մարդիկ ամեն օր մահանում են: Սբ Աբրահամը պատասխանում է` ինչու՞ եք մահից վախենում: Եթե այսօր չմահանանք, վաղը կմահանանք (այսինքն` վաղ, թե ուշ մահանալու ենք, որևէ մեկը չի կարող փախչել մահից): Նա խնդրում է, որ հայր Միքայելին բերեն: Երբ հայր Միքայելը ժամանում է, նա ասում է` 200 մաքուր թուղթ վերցրեք և ամեն մեկի վրա գրեք` մենք ծառաներն ենք Հիսուս Նազովրեցու, Ով խաչվել է: Եվ հետո վերցնում է այդ թղթերը, խաչակնքելով օրհնում և աղոթում: Այնուհետև փոխանցում է հայր Միքայելին, հանձնարարում այդ թղթերի կտորները տալ այն ընտանիքներին, որոնք կխնդրեն, և պատվիրում դրանք իրենց տների դռների վրա դրսի կողմից կախել (հետևելով Մովսեսի օրինակին), ինչպես նկարագրված է «Ելք» գրքում («Ելք» 12.7-13): Յուրաքանչյուր ընտանիք, որ իր տան դռնից կախել էր այդ թուղթը, փրկվում է խոլերայի համաճարակի արհավիրքից:

1906-ին սբ Աբրահամը աղոթք է անում, որ չար ոգին դուրս ելնի դիվահարված մի անձնավորության միջից: Չար ոգին լացուկոծ է անում (դիվահարված մարդու միջոցով) և, փորձելով խաբել սբ Աբրահամին, ասում` ինձ մենակ թող, ես քրիստոնյա եմ, և իմ անունը Գևորգ է, յոթ օր առաջ եմ մկրտվել: Երբ սբ Աբրահամը ուշադրություն չի դարձնում նրա խոսքերին և շարունակում է աղոթել, դևն ասում է` եթե Խաչը քո ձեռքում չլիներ, մենք քեզ արդեն ոչնչացրած կլինեինք, ինչպես դու ես մեզ ոչնչացնում: Հենց այդ պահին դիվահարված մարդը բարձրաձայն գոչում է և ազատվում չար ոգուց: Այս մասին պատմում է վանական Փիլիպոս արք. Էլ-Մակարին (վանական Փիլիպոսը Սբ Մակար վանքից է):
1910-ին մի դեպք է պատահում: Ականատեսը պատմում է, որ Աբրահամ սրբազանի մոտ Ֆայում էր այցելել: Պատմում է` տեսա, որ մի ծերունի շեյխ եկավ, ում անունը Մուրսի էր: Չորս ուժեղ տղամարդկանց կողմից այդտեղ էր բերվել, որոնք պայքարում էին նրան վերահսկելու համար, քանի որ չէր ուզում գալ: Աբրահամ սրբազանը, տեսնելով այդ պայքարը, ջուր է վերցնում, աղոթում, տալիս իր աշակերտին և կարգադրում, որ ցանի պայքարող ծերունու վրա: Դա հանգստացնում է այդ մարդուն, և նա հանդարտ առաջանում է: Աբրահամ սրբազանն աղոթում է, և դևն անմիջապես հեռանում է: Բժշկված մարդը մի քանի ամիս մնում է եպիսկոպոսական նստավայրում` իբրև երախտագիտություն այնտեղ ծառայելով և այդպես Աստծուն գոհություն հայտնելով:

Բենջամին արք. Ալ-Սիրիան պատմում է. «1912-ին իմ հորաքույրը տառապում էր ռևմատիկ արթրիտ հիվանդությունից ոտքերի հատվածում: Նա չէր կարողանում քայլել: Նա և իմ հայրը, որը տառապում էր ծանր գլխացավերից, գնացքով Ասյութից մինչև Ֆայում մեկնեցին: Նրանք գնացին տեսնելու Աբրահամ սրբազանին: Նա երկուսի համար էլ աղոթեց, և երկուսն էլ ակնթարթորեն բժշկվեցին: Իմ հորաքույրը քայլելով վերադարձավ տուն»:
Աբրահամ սրբազանը կահույք է ստանում եպիսկոպոսական կացարանի համար: Նա մերժում է այն օգտագործել և խնդրում է աշխատողներին այն պահեստում թողնել: Երբ մի կին գալիս է և գանգատվում, որ իր աղջկա նշանադրությունից հետո չեն կարողանում պսակի արարողությանը նախապատրաստվել, որովհետև գումար չունեն կահույք գնելու համար, Աբրահամ սրբազանը աշխատողին ասում է, որ այդ կնոջը ցույց տա նոր կահույքը և թույլ տա նրան այն տանել իրենց կարիքների համար: Այս առիթով որոշ մարդիկ դժգոհում եմ Կյուրեղ 5-րդ հայրապետին, որ կահույքը պարզապես նվիրել է: Դրանից հետո գումար է հավաքվում, որ նոր եպիսկոպոսարան կառուցեն: Աբրահամ սրբազանն այդ գումարը նույնպես տալիս է աղքատներին և կարիքավորներին: Դա նույնպես դժգոհության առիթ է դառնում համայնքում: Այդ դժգոհությունների պատճառով Կյուրեղ հայրապետը նրան հրավիրում է իր մոտ: Աբրահամ սրբազանն առանց հապաղելու մեկնում է: Նա ծեր էր և արդեն թույլ տեսողություն ուներ: Երբ ժամանում է և շտապում տեսնել հայրապետին, կեսօր էր, և արեգակի ճառագայթը պատուհանից ընկել էր ներս, և Աբրահամ սրբազանը պատուհանի ստվերը շփոթել էր հագուստի հետ՝ կարծելով այդտեղ կախիչներն են ու դրանցից կախված հագուստները: Նա հանում է իր փարաջան և կախում այդ ուղղությամբ՝ իրականում ճառագայթից: Կյուրեղ հայրապետը տեսնում է, թե Տերն ինչպես է հրաշք գործում, որ այդ սուրբ մարդը որևէ մեկից նեղություն չկրի: Կյուրեղ հայրապետը փոխում է իր հրավերի մտադրությունը, հետաքրքրվում նրա առողջությամբ և նրան տալիս 15000 եգիպտական փաունդ, որպեսզի նոր եպիսկոպոսարան կառուցի: Երբ դժգոհող մարդիկ գալիս են Կյուրեղ հայրապետի մոտ, նրանց ասում է. «Ինչպե՞ս կարող եմ վիճաբանել Աստծո մարդու հետ, ով կարողանում է իր հագուստը կախել արեգակի ճառագայթից»:

Աբրահամ սրբազանն այդպես էլ նոր եպիսկոպոսարան չի կառուցում, որովհետև այդ գումարը նույնպես օգտագործում է աղքատների համար:

Տպագրության պատրաստեց
Հովհաննես ՄԱՆՈՒԿՅԱՆԸ

Մեկնաբանություններ